Op vrijdag 10 juni is er een afscheidsdienst gehouden. In deze dienst ging ds. D.E. van de Kieft voor. Hij hield een meditatie over Markus 5:21-43. De tekstwoorden waren uit vers 36b: Vrees niet, geloof alleenlijk.

Het thema was:
Talítha Kûmi: dochter sta op.

1. Een grote nood
2. Een afgesneden weg
3. Een groot wonder

Bij elk punt werd stil gestaan bij:

• De geschiedenis van Jaïrus
• Het zieleleven
• De weg van Jolanda

Verder hield dhr. Pannekoek (directeur van Kimon) een toespraak. Ouderling Trouwborst sloot deze avond af. Daarna was er gelegenheid om afscheid van Jolanda te nemen.

De dienst is eventueel te beluisteren via kerkdienst gemist (10 juni) – https://kerkdienstgemist.nl/stations/1433-GGiN-Urk-Menorahkerk

Donderdag 5 mei vertrokken we vanaf Eindhoven naar Cluj-Napoca. Daarna zijn we doorgereisd naar Idrifaia. In Idrifaia is een huis en een voormalig schooltje aan Stichting Kimon aangeboden door Nederlandse ondernemers voor langdurige opvang voor Oekraïense kinderen. In deze weken ligt de nadruk op het verkennen van de omgeving, de locatie voor langdurige opvang te beoordelen, het leggen van contacten in de buurt en gesprekken voeren met instanties.

De eerste paar dagen hebben we gebruikt voor het verkennen van de locatie en de omgeving. Buurtbewoners zijn ontzettend gastvrij en vriendelijk. Zaterdagmorgen werd bij de buren een varken geslacht en daarna werd bij ons een maaltijd gebracht…

Contacten in de omgeving zijn erg belangrijk. We zijn in contact gebracht met Suzie. Zij heeft veel contacten in het dorp en in de gemeente. Zij geeft veel informatie over ‘het reilen en zeilen’ in het dorpje en in de gemeente Suplac. Zij maakt voor ons een afspraak zodat wij maandagmorgen in het gemeentehuis (Primăria) van Suplac terecht kunnen. Op zaterdagavond kregen we een berichtje op de gemeenteapp van de kerk dat de Moederdagactie het mooie bedrag van € 1.950,- voor het project Talitha Kumi heeft opgebracht. Ik zit op 2000 km afstand en voel de liefde van mijn thuisgemeente. Wat is de Heere goed en groot!

Zondagmorgen hebben we een Hongaarse dienst in Idrifaia bijgewoond. Het kerkje staat in het dorp. Er is weinig jeugd en mannen en vrouwen zitten gescheiden. We zingen o.a. samen. Er was een bekende wijs (Psalm 134) en terwijl we de woorden niet verstonden, gaf dit wel een bijzonder gevoel. ‘Hij schiep ’t heelal, Zijn naam ter eer; Looft, looft, dan aller heren HEER’.

Hier op aarde de taalbarrière, wat heeft de torenbouw van Babel teweeggebracht….

Maandagmorgen hebben we kennisgemaakt met de leerkrachten en kinderen van het schooltje in het dorp. Het schooltje staat op loopafstand van ons huis. Op dit schooltje zitten 86 kinderen. Er rijdt een schoolbus voor de kinderen uit de omgeving (12km). Bij de school is ook een opvang voor kinderen onder de 4 jaar. De kinderen krijgen o.a. het vak ‘religie’ op school. Hongaars is de voertaal op school. Het is belangrijk om mij te gaan verdiepen in het Hongaars. Oekraïense kinderen die Hongaars spreken hebben hier meer mogelijkheden.

Daarna zijn we in Surplac in het gemeentehuis geweest. Heel fijn dat Suzie aanwezig was. Zij kon voor ons in het Engels tolken want de burgermeester sprak Hongaars. Zodra de kinderen in de gemeente staan ingeschreven kunnen we bij hen aankloppen voor noodzakelijke voorzieningen. De gemeente wil de medewerking verlenen. We kunnen bij hen ook aankloppen voor andere vragen. Het is zo mooi dat we steeds weer een nieuw contact krijgen. Dit ervaren we echt als Gods leiding.

In de omgeving op een klein uurtje afstand van Idrifaia ligt het dorpje Abud (Roemeens) Abod (Hongaars). Heel fijn dat we de gegevens hebben gekregen, en dat we welkom zijn bij Sandra, een Nederlandse vrouw. Zij woont en werkt hier en kan ons veel vertellen over haar start van het kindertehuis Kerub. Kerub is een tehuis voor kansarme kinderen. Haar ervaringen en haar kennis is iets waar we in de toekomst nog zeker gebruik van kunnen maken. Hier de tip gekregen om de basisvoorzieningen goed te hebben, zoals de keuken, een wasmachine e.d. Contact in de omgeving met Nederlanders is erg belangrijk om informatie te krijgen over de juiste voorzieningen en om de juiste instanties te benaderen.

Woensdag kregen we bezoek vanuit Stichting Kimon. Heel fijn om even alles uit te wisselen en ervaringen te delen. Woensdagmiddag zijn we in Târga Mures gastvrij onthaald bij Rozanne en haar man. Zij rijden veel naar de grens om Oekraïense vluchtelingen op te halen. Met hen gesproken over het project. We hebben contactgegevens gekregen van een persoon die voor hen de inschrijving regelt van Oekraïense vluchtelingen.

Nu wordt het belangrijk om alle zaken op een rij te zetten, vragen bij contactpersonen uitzetten en alle mogelijkheden van de locatie verder te onderzoeken. Om concrete vragen te kunnen stellen aan de contactpersoon van de ambassade voor verdere hulp moeten we een app in het Duits opstellen en een video van de locatie maken. Hier zijn we nog wel even mee bezig geweest.

Zondagmorgen zijn we weer naar de kerk geweest. De dienst begon om 10.00 uur (Nederlandse tijd 09.00 uur). Vooraf gevraagd naar de kern van de preek. Ook nu weer een bekende psalm, psalm 89. We hebben in het Hongaars proberen mee te zingen. Dit voelt wel bijzonder. Uit de kerk met de vertaalapp met een oudere Roemeense vrouw geprobeerd te communiceren. Zij in het Hongaars, wij in het Nederlands. Deze zondag waren er heel weinig kinderen in de kerk. Jeugd uit de kerk en ook uit het dorpje kennen me vanuit het bezoek aan de school. Ook tijdens de wandeling herkenden mensen ons. Ondanks de taalbarrière blijven we toch proberen om met mensen contact te maken.

Het is alweer de laatste maandag. Voor het laatst het huis grondig doorgelopen; wat is aanwezig, wat is een eventueel knelpunt en wat zijn mogelijkheden op het terrein om te doen voor de omgeving? Met de kennis die we nu hebben gaan we aan de slag. Er zijn nog veel onzekerheden. Al met al bieden het huis en het schooltje veel mogelijkheden. De omgeving is gastvrij. Er zijn nog veel stappen die gezet moeten worden. Het is heel belangrijk om de Hongaarse taal te leren, dat er een Oekraïense moeder op de locatie komt wonen en dat we met een beperkt aantal meisjes starten. Het schooltje kan al gebruikt worden.

Het is bijzonder om weer naar Nederland te vertrekken. Idrifaia voelt al een beetje als thuis. Het voelt als luxe om in Nederland weer de kraan open te draaien en dit heldere water te zien stromen.

Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen;
Men loov’ Hem vroeg en spâ;
De wereld hoor’, en volg’ mijn zangen,
Met Amen, Amen na.

Momenteel verblijft Jolanda in Idrifaia, Roemenië. Zij is daar van dinsdag 5 mei tot en met dinsdag 17 mei en is volop bezig om het project handen en voeten te gaan geven en haar huisvesting ter plaatse vorm te geven. Ze schrijft aan het hometeam: “Het is echt pionieren, zonder Gods hulp is het een onmogelijke missie. Graag jullie gebed.” Hierbij enkele foto’s van haar verblijf daar.