Dinsdag 13 december

Ik spring uit bed, hoe laat zou het zijn, in mijn slaapkamer zit maar een klein raampje en daarvoor heb ik een karton gezet voor isolatie. Ik druk op het lichtknopje. Het blijft donker in mijn slaapkamer. Ik kijk op mijn mobieltje. 04.30 uur. Alles is donker maar ook heel erg stil. Ik loop mijn kamer uit. Ik hoor nergens een geluid van stroom, en geen enkel lichtknopje werkt. De stroom is uitgevallen. Ik kijk naar de weg. Daar is het ook volkomen donker. De ketel maakt ook geen geluid meer. Zonder gas en zonder stroom begin ik deze dinsdag. Vandaag hoop ik naar Târga Mureș te gaan voor een volgende stap om een Roemeens kenteken op mijn auto te krijgen, ik heb de nodige voorbereidingen al gedaan. Aan het einde van deze dag hoopt ook een transport uit Holland aan te komen. Vanuit Urk komt er een generator, dank aan Hoekstra Electrotechniek en de Menorahkerk! Mijn schoonzussen en nichtjes hebben de kledingkasten doorgekeken voor bruikbare kleding voor het gezin uit Oekraïne. Dank, zij hebben veel mooie dingen ingepakt, volgens mij hebben zij ook nieuwe aankopen gedaan. Dank aan Jeanet, zij heeft alles gecoördineerd en ook allemaal lieve dingen voor mij erin gedaan. Zij kan wel een blog schrijven over het versturen van pakketjes en de routes die sommige pakketjes volgen.

Koffie zetten, water koken, o nee dat lukt niet. Wassen bij de kraan. Met een zaklamp erbij, hier moet ik nog wat handigheid bij krijgen. Ik was er niet op berekend gisteravond, anders had ik mijn kleding alvast klaargelegd. Gelukkig weet ik wel een beetje waar alles ligt. Het huis is afgekoeld tot 12 graden. Buiten is het -7 graden. Het is niet echt warm. Ik trek behoorlijk wat laagjes over elkaar aan, een goede tip van een oud collega van de PZ. Ik heb sinds een paar weken een zwerfpoesje, zij is denk ik een week of tien, ik kan haar niet iets warms geven. Ik kan haar niet uitleggen dat ik het voor niet warmer kan maken.  Om 11.47 uur moet ik mij melden in Târga Mureș met alle documenten die ik ondertussen heb. Mijn auto is 6 december gekeurd bij de R.A.R.  (Register Auto Romận). Vooraf was ik op aanraden van een Nederlandse bekende naar een kantoortje in Tậrnăveni gegaan. Zij hebben de documenten voor import geregeld en mij stap voor stap geholpen waar ik steeds naar toe moest gaan. Zij waren erg ter wille, zij spraken Roemeens maar zochten steeds iemand op die het in het Engels voor mij kon vertalen.

De hulpvaardigheid van dit kantoortje was groot, in tegenstelling bij de R.A.R. Een mannenwereld waar ik als Nederlandse vrouw blunder op blunder maakte totdat er mannen waren die ook in de rij stonden en zagen dat die ‘domme Hollandse vrouw’ wel iets hulp kon gebruiken. Ook al spraken zij Roemeens, zij gingen mij gewoon voordoen hoe ik de formulieren moest invullen en waar ik met mijn auto moest gaan staan. Ik heb daar heel veel geleerd. Ook al spreek je iemands taal niet, voor doen, helpen, aanwijzen, naast en bij iemand gaan staan kan heel veel betekenen.

Om half tien een geluidje. Het alarmknopje van de gasmelder gaat op oranje en dan weer op groen. Het geluid van de koelkast hoor ik weer en de cv gaat aan. Snel nog even koffie zetten en iets warms voor de poes maken. Ondertussen ruiten van de auto ijsvrij maken.

Heel fijn nog even een warme beker koffie. Huis afsluiten, adres van de Ministerul  Afacerilor Interne Serviciul Public Comunitar Regim Permise de Conducere si Inmatriculare a Vehiculelor (ministerie van Binnenlandse Zaken, communautair rijbewijsregime en kentekenregistratie) in de navigatie gezet. Het is midden in de binnenstad. Ik kies ervoor om de auto bij de Lidl te parkeren. Een stukje te lopen. Ik kom in de stad. Ik zie de Lidl en een groot parkeerterrein bij Kaufland. Ik parkeer de auto,  neem de papieren mee en kom bij het gebouw.

Bij binnenkomst moet ik een trap op. Hier zitten allemaal mensen te wachten voor hun paspoort. Ik ga aan de kant staan voor kenteken auto. Ik vraag aan iemand als ik aan de goede kant sta. Ja, ik sta goed. Na een tijdje zegt iemand dat ik naar de balie kan gaan. Alle papieren worden doorgenomen en dan wordt gezegd waarom ik niet voor half 11 ben gekomen en waar mijn kentekenplaten van de auto zijn. Ik zeg deze zitten op mijn auto en dat de afspraak door het kantoortje is gemaakt voor mij. Ik moet een nieuwe afspraak maken. Zij maken het niet voor mij. Geen service voor onhandige Hollanders. Ik kan naar huis toe.

Terug naar de auto. Een telefoontje. De vrachtauto van het humanitair transport is bij Târga Mureş. Zij gaan nog naar een ander adres. Ik kan hen over een uur verwachten.

Om vier uur zie ik de vrachtauto voorbij komen. Ze rijden voorbij. Snel naar de weg. De vracht wordt eerst uitgeladen. Het is nog spannend. Zit de generator er wel bij. Daarom komt eindelijk de vrachtauto bij me. Gelukkig, alles is compleet, de zakken met kleding voor  het gezin dat hoopt te komen als de papieren in orde zijn, de spullen die Jeanet ingepakt heeft voor mij en de generator vanuit Urk. De mannen drinken een kop koffie en willen dan weer door, voordat het donker wordt. Met dat zij wegrijden en ik weer terugloop zie ik dat alle lampen weer uit zijn en hoor ik ook bepaalde geluiden in het dorp. De stroom is weer weg en in het dorp wordt steeds geprobeerd om het weer op gang te krijgen. Wat fijn dat om 21.15 uur de lampen weer aangaan, de cv weer start. De kamer wordt weer warmer en ik mag aan het einde van de dag de zegeningen tellen. Moe, koud, maar wat is God goed en groot.

Donderdag 22 december

Vandaag opnieuw naar Târga Mureș gegaan. Afspraak 13.17 uur. Nederlandse nummerborden onder mijn arm, auto staat zonder nummerplaten op een parkeerterrein in Târga Mureş, dit schijnt te mogen. Alle papieren ingeleverd. Veel wantrouwen omdat ik voor de 2^e keer kom, ergens moet iets niet kloppen… De angst bij het personeel is groot om iets over het hoofd te zien, daardoor voelt de behandeling niet altijd even vriendelijk. Stel dat zij iets over het hoofd zien,  kan misschien wel voor hen ontslag betekenen. Na veel over en weer gepraat kan ik om 15.00 uur de Roemeense nummerborden ophalen. Ik mag het nummer zelf uitkiezen alleen de eerste 2 letters moeten MS zijn van Mures. Het wordt MS 71 JVE  Roemeens met een persoonlijk tintje.

Om 15.00 uur sta ik met een kloppend hart voor de balie, ja! Ik krijg de borden mee, nu naar de auto. Als jij de nummerborden eraf kunt halen, kun jij ze er ook weer opzetten aldus broerlief Jan. Proberen, nog eens proberen. Het past niet. Rondgekeken en een man om advies gevraagd. De Roemeense nummerborden zijn een slagje groter. Op weg met mijn auto zonder nummerborden door de stad naar een garage….. Google Maps, navigatie brengt mij ergens… , maar niet op het juiste adres. De man is mij wel terwille, stapt in zijn auto, rijdt naar een autogarage, koopt een kentekenplaathouder en komt met 5 minuten terug. Hij zet de  nieuwe houder op mijn auto en ondertussen praten we wat. Ik mag hem niet meer geven dan 20 lei (4 euro), en ik kan mijn route vervolgen. Ondertussen begint het te schemeren en wordt het erg druk in de stad. Donderdagmiddag 22 december rond half 5 in een drukke stad met schemer heeft niet mijn voorkeur. Aan alle kanten raast het verkeer en niemand houdt meer rekening met die onhandig Hollander!

Na een enerverende dag mag ik veilig in Idrifaia aankomen. Deze donderdag zal ik niet snel vergeten. De grote tegenstelling tussen de vriendelijkheid op straat en de kilheid van de bureaucratie. Het weten dat angst regeert maakt voor mij het wel anders, zij zitten gevangen in een systeem. De vriendelijkheid buiten laat mij iets zien dat de gewone burger, los van systemen door Gods goedheid nog iets van warmte en liefde mag uitstralen.

Van woensdag 13 juli tot dinsdag 19 juli komt er een team uit Nederland. De Nederlandse ondernemers die de locatie aangeboden hebben gaan nog verder aan de slag om de locatie voor langdurige opvang geschikt te maken. Zij komen zelf en hebben vaklieden bereid gevonden om deze week mee te gaan. Door middel van een foto impressie komt het team specialisten in beeld. Het is onvoorstelbaar hoe een groep van 10 mannen zonder dat zij opdrachten krijgen zo gedisciplineerd aan de slag gaan.

Vooraf had ik een paar wensen ingediend. De uitvoering kon ik volledig aan hen overlaten en meer dan dat.

Hieronder een foto impressie. Plaatjes zeggen meer dan woorden! Het is hartverwarmend!

Samenwerken aan hetzelfde doel, verschillende kwaliteiten werden ingezet.

Het dorpje kent mooie taferelen. Veel beelden van paard en wagen. Op de weg en rustig langs de weg.

Tot zaterdagmiddag een op hol geslagen paard het rustige beeld verstoord. Kar ligt in stukken op de weg bij het buurhuis en op de weg liggen de hooibalen. Mijn auto komt er met een kras vanaf. Gelukkig alleen materiele schade. Niemand is gewond geraakt. God zij gedankt voor Zijn trouwe zorg.

Op zondag samen in de kerk gezeten. Deze dominee (gastpredikant) vertaalde regelmatig een zin in het Engels. Hij sprak over Jozua 3. Zijn toespraak in het Engels na de dienst was ook hartelijk.

Op maandag was onderstaand tafereel te zien. Waterput eruit gehaald. Buurman Geza staat links op de foto. Op de plaats van de waterput staat nu de wip. Oude speeltoestellen zijn weggehaald en alleen het huisje, glijbaan en de wip zijn speelklaar neergezet.

Om maandag ben ik met Peter bij Ilona geweest. Zij is een Roemeense vrouw maar kan Nederlands verstaan en spreken. Zij gaat naar de kerk in Acatari. Zij wil mij helpen om bekend te raken met de gebruiken hier en om de kerkdienst voor mij te vertalen. Dit is weer iets om dankbaar voor te zijn. In Acatari zitten drie Oekraïense gezinnen. Ilona hoopt mij in contact te brengen met hen.

Maandagmiddag zijn de mannen naar Sibiu vertrokken, met de auto meegereden om ook een paar mannen weg te brengen. Sibiu ligt in het zuiden van Transsylvanië, aan de voet van de Zevenburgse Alpen. Van Idrifaia naar Sibiu is een route waar ik aan Psalm 104 moet denken.

Al met al een enerverende week. Deze week heb ik kunnen oefenen in flexibiliteit, nuchterheid, in het bakken van eieren, serveren van koffie, wassen van dekbedovertrekken en niet oordelen maar gewoon luisteren, zien en kijken wat er gaat komen en gewoon rustig blijven. Een mannengroep; eigenlijk viel het best wel mee…

Voor onmogelijke dingen en mogelijke dingen bidden en voor onmogelijke dingen en mogelijke dingen doen wat mijn hand vindt om te doen.

Steeds word ik weer beschaamd welke mensen de Heere wil gebruiken.

Samenwerken aan hetzelfde doel, op verschillende manieren elk met de ontvangen talenten dienstbaar te mogen zijn.

Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen;
Men loov’ Hem vroeg en spâ;
De wereld hoor’, en volg’ mijn zangen,
Met Amen, Amen na.

Woensdag 29 juni koffers in de auto, laatste ronde door het huis in Tollebeek. Dinsdag 28 juni nog een paar foto’s genomen van de bloeiende hortensia’s en de oude vertrouwde wilg.

Woensdagmorgen vertrek naar Nunspeet om Jeanet op te halen. Ik zie het als een bijzonder voorrecht dat Jeanet deze reis met mij meegaat. Jeanet hoopt dinsdag 12 juli terug naar Nederland te vliegen.

Voor vandaag hebben we gepland dat we naar Hilpoltstein in Duitsland rijden. We hebben geen flauw idee hoeveel file we kunnen verwachten. We zijn voordat we het weten Zevenaar voorbij en gaan de grens over. Ondanks dat er in Duitsland veel aan de wegen wordt gewerkt is onze reis heel voorspoedig en arriveren we rond acht uur in Sindershof in Duitsland. Het is een sfeervol gasthof is een klein dorpje in een landelijke omgeving.

De volgende morgen rijden we eerst door een heel mooi stukje Duitsland. De route gaat verder door Oostenrijk. We zien veel natuurschoon van Oostenrijk. Na een warme dag (38⁰C), bereiken we rond zeven uur een buitenwijk van Kecskemét Hongarije. Hier is onze stop voor de 2^e nacht. Het verblijf ligt verborgen in een buitenwijk, tussen huizen, het is hier goed toeven.

Vrijdagmorgen zijn we al redelijk snel bij de grens bij Roemenië. Het is fijn dat we zo op tijd zijn. Hier moeten we even wachten, het is nu al vroeg warm. De airco werkt heel goed, hier zijn we heel erg dankbaar voor, buiten is het midden op de dag 38⁰C.

Het laatste stukje in Roemenië gaat minder snel. Zonnebloemvelden met strakke blauwe luchten zijn hier geen plaatje maar werkelijkheid.

Bij Cluj-Napoca komen we weer in bekend gebied. Nog een paar uur te gaan en we zijn in Idrifaia. In Idrifaia is het ook zomers warm. Na een uurtje komt er een onweersbui opzetten. De temperatuur in huis is nu aangenaam.

Zaterdag in Tậrnăveni geweest voor boodschappen, in mei was hier nog een grote Lidl, deze is nu weg. We zien nu een Kaufhaus, een groot warenhuis.

Zondagmorgen weer in het kerkje in Idrifaia geweest. Het voelt dubbel, woorden te horen, niet te begrijpen. Samen te bidden, te zingen en niet te verstaan. Worden als een kind. Verlangen om de taal snel te leren. Daarna de diensten van de thuisgemeente meegeluisterd. Afstand valt weg.

Jeanet gaat op maandag beginnen met de grote schoonmaak, alles lekker opfrissen en ondertussen nadenken, meedenken over het herinrichten van alles met de meubels die er zijn en met de meubels die er vanuit Tollebeek gebracht gaan worden.

Maandagavond krijgen we bericht dat komende woensdag de CV in het huis aangelegd gaat worden. Hiervoor komt een bedrijf uit Tậrnăveni. Deze week komt er ook een levering van Hornbach zodat de ondernemers volgende week aan de slag kunnen om het terrein af te bakenen en verder het huis geschikt te maken voor langdurige opvang. Zij komen met 10 mannen waaronder een schilder, timmerman, elektricien.

Het is om stil van te worden wat er allemaal gedaan wordt en gedaan gaat worden…..

Woensdagmorgen staan er 8 Roemeense mannen op de stoep. De graafmachine kan al snel weer opgeladen worden. Het blijkt dat het graafwerk al gedaan is. Het eerste groepje mannen vertrekt. Er blijven drie mannen die binnen aan de slag gaan met de radiatoren en de ketel.

Dit blijkt een hele klus te zijn gezien de harde muren. Er wordt hard gewerkt. Het huis wordt voorzien van een cv installatie. Nu niet nodig maar afgelopen mei bleek dat het huis wel erg moeilijk warm te krijgen was.

Donderdag wordt het werk voortgezet. De taal vormt nog wel een barrière met de vertaalapp komen we wel een eind. De gebruiken met betrekking tot het eten en drinken begrijpen we nog niet goed. In Roemenië is het gebruikelijk om s ’morgens te ontbijten en ’s middags en ’s avonds warm te eten. Een lunch met koffie en broodjes begrijpen ze niet echt (te Hollands).

Hornbach brengt spullen zodat volgende week de ondernemers bij leven en welzijn hard aan de slag kunnen.

Ik ben op dit moment bezig met Hongaars, Russisch en Engels. Ik oefen woorden, zinnen. In de kerk en in het schooltje wordt Hongaars gesproken, terwijl in de winkels Roemeens wordt gesproken….

Deze week oefen ik Psalm 23 in het Hongaars.

23 ZSOLTAR

1.Dávid zsoltára.
A^z  Úr az én pásztorom; nem sűzkölködöm.
2.Fűves legelőkön nyugtat engem, és csendes vizekhez terelget engem.
3. Lelkemet megvidámitja, az igazság ösvényein vezet engem  az ö nevéért.
4.Még ha a halál árnyékának völgyében járok is, nem félek a gonosztól, mert te velem vagy;  a te vessződ és botod, azok vigasztalnak engem.
5. Aszatalt teritesz nékem az én ellenségeim előtt; elárassztod fejem olajjal; csordultig van a poharam
6 Bizonyára jóságod és kegyelmed követnek engem életem minden napján, s az Úr házában lakozom hosszú ideig.

Een hartelijke groet uit Idrifaia.